Karantina süreci bir hapis olma halinin daha ötesinde bir durum gerekçemiz bir kabahat suç değil hastalık sebebi ile evden çıkamıyoruz. İnsanın içinde enteresan bir isyan hali beliriyor. Sadece insan ırkı yok olabilme ihtimali ile sınav halinde iken elim kolum bağlı en büyük şükürlerimden birini şu sıra sunuyorum işim gereği ofise gitmek zorunda değilim evimde korunaklı bir şekilde işlerimi yapabiliyorum. Vicdanım ise işe gitmek ekmek parası için çalışmak zorunda olan ve hastalığa yakalanma ihtimallerinin kapital tarafından yönetilenlere karşı mahcubiyet içinde. İlk 3 gün evde oyalandım bir kaç kitabı hızlıca okudum.
4. Gün ölüm rakamları büyüdükçe ve tavsiye boyutunda kalan önlem adı altındaki yasaklar başladıkça kitap okurken türlü negatif düşünceler beni benden almaya başlayınca aralıksız bir kaç gün sürecek temizliğe başladım. Öyle yordum ki kendimi koltukta sızdım kaldım.
7.güne geldiğimde bir Şükür daha patladı bende çünkü yıllardır aydınlanma çağına geldik diyerek kişisel yaşam koçluğu-danışmanlık için bir sürü eğitim almıştım ve en çokta şimdi ihtiyacım vardı, iyi ki theta biliyorum dedim kendimi ruhsal olarak öyle temizledim ki anlatamam. Olumlama cümleleri ile kalbimi zihnimi pozitif anlamda yükseltmeyi başardım. Hatta bir kaç arkadaşıma online destek sundum ki daha Onlar 3. Günündelerdi karantinalarının.
8. Günde 65 yaş üstüne sokağa çıkma konusunda yasak geldiğinde önce içimden "ohh beee" dedim. Sesli söyleyemezdim annem ve babamın morali çok bozulmuştu. 65 yaş yaşlı değildi ama bu salgın 65 yaş üstüne fena saldırıyordu.
9. Günde rakamlara göre yaşlılar evde oturuyordu ama kahırlarından çünkü bir çoğunun çocukları süresiz ve ücretsiz izne çıkarılmıştı." Bereket" olgusu emekli maaşı giren evlerde şu sıra en yoğun talep edilen şey olmuştu.
10. Gün bence en zoruydu ben o kadar kitap devirmiş kendi ile ve bir sürü danışan ile seanslar yapmış, olumlamada başarılının bir tık üstünde sayılan ben "evren duy beniiii yeterrrr güvenli bir şekilde işe gitmek istiyorummm" diye haykırdım höykürdüm.
11. Günde bitkinlik halsizlik geldi anladım ki enerjimi yükseltmem gerekli anında sosyal medyadan uzaklaştım Bir sürü grupta tuhaf tuhaf şeyler yazıyordu. Canımın içi Zerdeçal'ı yasaklayanlar Sokağa Çıkma Yasağı'nın neden hala olamadığının gerekçesinin içi bomboş olan Devlet Hazinesi olduğunu söyleyemiyorlardı.
12. Gün tuhaf bir dinginlik geldi toplu şifa çemberlerine eşlik ettim bir inziva yaşıyormuşum gibi kendimi planladım.13. Gün evdeki stoklarım ile ilgili kendimce bir hesap yaptım daha 1 ay rahatım dedim. Bana istifçi stokçu diyen arkadaşlarıma inat ve "kıtlık bilinci" olsada iyi kide 7 lt el sabunun var dedim evdeki yiyecek stoklarım için kendime çok teşekkür ettim. Çünkü markete bağımlı hayatımıza rağmen şu anda almam gereken bir ihtiyacım yok. İhtiyaçlarımızı alma haliiii bu asıl can sıkıcı olandı. Üretimden uzak hayatımı sorguladım.Üretim önemli bir kaç arkadaşım son yıllarda plazalarda ki işlerini terk edip köylerine ya da sahil kasabalarına yerleşip bağ bahçe işleri ile geçimlerini sağlar olmuşlardı. Gerçekten geçinebiliyorlardı. Elleri ile bir şeyler yaparken kendilerini ne kadar iyi hissettiklerini anlatıyorlar dı haklılardı da. İnsan aslında kendi ekip dikip kendini beslerdi ve ruhunuda, toprakla bütünleşmeden fani bedeni hasbehal edebilmeliydi toprağıyla
14. Gün "Köy-Kent projelerini hayata geçirmek için neler mümkün" sorusu ile kendimi evrenle ve canımda duran sümüklü böceğimle konuşurken buldum.
15. Gün yeniden Kapitalist oldum hatta Mataryelist akşam üstü Vandalizime yürüdüm. Gelecek kaygısı iş güç sıkıntılarına ülkenin bir türlü düzelemeyen ekonomisi ile ilgili sonu gelmeyen gelemeyen düşünce ve duygu sarmalına girdim. Sabahtan akşama düşünme hali beni dertlere gark ederken olumlama çalışmalarıma dualar tesbihatlar eklendi. Arkadaşlarımla konuştum bana moral verin dedim. Thetacı arkadaşım ortağım biricik ortime his yüklemesi yaptırdım.O gece rüyamda Beşiktaş Kartal heykelin in etrafında bir sürü tanıdık yüzle el ele halay çekerken gördüm kendimi
16. Güne uyandığımda motivasyonum yükselmişti, bu hayatta ki en öncelikli kısa vadeli hedefim Beşiktaş'ın kalbinde Kartal Heykeli'nin etrafında güle oynaya sevdiklerimle hatta sevmediklerim ile hep beraber halay çekmek artık. Bugün yağmur yağıyor ara ara ve bende bir çok insan gibi sadece cama çıkıp hava alabiliyorum. Yağmurun toprakla karışık kokusu hala çok güzel. Yaşamak hep çok çok keyifli olmak zorunda değil böcükçüğüm. Birde şimdi şu anda evrende demek ki evde takılmamız gerekiyormuş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder